좁고 좁은 저 문으로 들어가는 길은 나를 깎고 잘라서 스스로 작

좁고 좁은 저 문으로 들어가는 길은
나를 깎고 잘라서 스스로 작아지는 것뿐
이젠 버릴 것조차 거의 남은 게 없는데
문득 거울을 보니 자존심 하나가 남았네
두고온 고향
보고픈 얼굴
따뜻한 저녁과 웃음소리
고갤 흔들어 지워버리며 소리를 듣네
나를 부르는 쉬지 말고 가라하는
저 강물이 모여드는 곳
성난 파도 아래 깊이
한 번만이라도 이를수 있다면
나 언젠가
심장이 터질 때까지
흐느껴울고 웃다가 긴 여행을 끝내리
미련 없이
익숙해 가는 거친 잠자리도
또 다른 안식을 빚어 그 마저 두려울 뿐인데
부끄러운 게으름
자잘한 욕심들아
얼마나 나일 먹어야 마음의 안식을 얻을까
하루 또 하루
무거워지는
고독의 무게를 참는 것은
그보다 힘든
그보다 슬픈
의미도 없이 잊혀지긴 싫은
두려움 때문이지만
저 강들이 모여드는곳
성난 파도 아래 깊이
한 번만이라도 이를수 있다면
나 언젠가
심장이 터질 때까지
흐느껴울고 웃으며 긴 여행을 끝내리
미련 없이
아무도 내게 말해 주지 않는
정말로 내가 누군지 알기 위해

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถนนเข้าสู่ประตูต่ำ และแคบแคบ ผมเพิ่งตัดเองตัดมีขนาดเล็กเกือบไม่พอก็ค้าง ทันใดนั้นผมมองในกระจก และเป็นหนึ่งในความภาคภูมิใจที่ภาคใต้บ้านสองอุณหภูมิสูง นี้มีประโยชน์เมื่อต้องการดูใบหน้า ตอนเย็นที่อบอุ่นและการหัวเราะ เขย่าแกลลอนของเสียงของเธอ ทำการหักบัญชี ไม่ไปแล้วรอบโทรศัพท์ว่าแม่น้ำที่สถานที่แห่งนี้ ใต้ทะเลลึกโกรธ นี้ครั้งเดียวและเพียงครั้งเดียวถ้าคุณสามารถบางวันฉัน หัวใจจน หัวเราะร้องไห้ท่องเที่ยวการเดินทางลี โดยไม่โง่ไปรับใช้คร่าว ๆ และพวกเขา อีกเหลือวาดที่แม้จะกลัวเท่านั้นน่าอับอายความขี้เกียจ ไอ้โลภไม่กี่อื่น ๆ เล็กน้อย วิธีการกินหัวใจขอให้เหลือวันวันอื่น หนักกว่า มันเป็นความจริงน้ำหนักของความเหงา ที่เป็น ค่อนข้างเศร้า หมายถึงการลืมยาวโดยไม่เต็มใจ เนื่องจากความกลัว แต่สถานที่ชุมนุมใหญ่สำหรับฉัน ใต้ทะเลลึกโกรธ นี้ครั้งเดียวและเพียงครั้งเดียวถ้าคุณสามารถบางวันฉัน หัวใจจน น่ากลัวยิ้ม และร้องไห้เดินลี โดยไม่โง่ไม่มีใครบอกผมว่าไม่ได้ จริง ๆ ผมรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แคบถนนแคบต่ำเข้าสู่ประตู
จะถูกตัดขนาดเล็กตัดหญ้าผมตัวเอง แต่
ตอนนี้ได้ไปเกือบส่วนที่เหลือแม้กระทั่งโยนออกไป
อย่างกระทันหันมองในกระจกและความภาคภูมิใจหนึ่ง you.Has
ทิ้งไว้ข้างหลังบ้าน
bogopeun เผชิญ
ช่วงเย็นที่อบอุ่นด้วยเสียงหัวเราะ
deutne เสียงทอดทิ้งเคลียร์ gogael สั่น
อย่างต่อเนื่องเรียกผม อย่าไป
แม่น้ำที่ร่วมกันตั้งชื่นชอบ
โกรธคลื่นด้านล่างลึก
ครั้งแม้ว่าคุณจะสามารถทำเช่นนี้
และวันหนึ่ง
จนหัวใจเป็นระเบิด
utdaga ร้องไห้ออกจากปลายของการเดินทางที่ยาว
โดยไม่ต้องเสียใจใด ๆ
แม้หยาบนอนจะได้รับใช้ในการ
ชงส่วนที่เหลืออีก ppuninde ว่าแม้ความกลัว
ความเกียจคร้านน่าอับอาย
ความโลภน้อย O
วิธีแม่น้ำไนล์จะกินว่าจะได้รับส่วนที่เหลือของหัวใจ
อีกวันหนึ่ง
ที่หนัก
สิ่งที่ทนน้ำหนักของความสันโดษ
ยากค่อนข้าง
กว่าเศร้า
ลืมเต็มใจยาวไม่ได้หมายความว่า
ออกจากความกลัว แต่
เป็นแม่น้ำที่มาร่วมกันสถานที่โปรด
โกรธลึกลงไป
ครั้งเดียว แม้ว่าคุณจะทำเช่นนี้
และวันหนึ่ง
จนหัวใจจะระเบิด
หัวเราะออกมาในตอนท้ายของการเดินทางร้องไห้นาน
โดยไม่ต้องเสียใจใด ๆ
ไม่ได้บอกฉันไม่มีใคร
จริงๆจะรู้ว่าฉันเป็นใคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประตูที่แคบแคบของถนนงั้นผมเปิดเองเล็กๆน้อยๆ .ตอนนี้ผมแทบจะไม่มีเหลือทันใดนั้นกระจกสองบ้านเกิดที่อุณหภูมิสูงดูหน้าเย็นที่อบอุ่นและเสียงหัวเราะเสียงของหล่นพื้นหัวโยกบอกว่าไม่ต้องไปแม่น้ำเป็นสถานที่รวบรวมความลึกที่บ้าคลั่งหนึ่งยังสามารถฉันสักวันฉันก่อนหัวเราะและร้องไห้ในการเดินทางที่ยาวนานคิดถึงคุ้นเคยกับแมลงปอยังอีกหนึ่งที่พักแพคเกจก็กลัวเขาอายขี้เกียจเล็กๆน้อยๆของความปรารถนากินของที่ทำให้จิตใจของวันสะบาโตอีกแค่วันเดียวหนักน้ำหนักจริงที่โดดเดี่ยวกว่าเขาความเศร้าโศกของเขาไม่มีความหมายและไม่คิดจะลืมเพราะความกลัวฉัน . . . . . . . มารวมตัวกันในสถานที่ความลึกที่บ้าคลั่งหนึ่งยังสามารถฉันสักวันฉันก่อนร้องไห้ . . . . . . . ยิ้มให้เสร็จสมบูรณ์คิดถึงไม่มีใครบอกฉันว่าแล้วรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร